Grafika do pokoju syna

Czym ozdobić ścianę nastoletniego syna? Podobają mi się czarno białe grafiki, niestety te ładniejsze są bardzo drogie a te mniej urocze niezbyt mi pasują. Potrzeba matką wynalazku i wymyśliłam sobie, że kupię tani obrazek, wyjmę co niepotrzebne i narysuję to co mi pasuje. Mi może podpasowało a syn stwierdził „nieźle”. Chociaż tłumacze sobie, że z ust nastolatka to i tak komplement a po drugie dobrze, że ma swój styl i gust a krytykę potrafi delikatnie przekazać rodzicielce. Miło z jego strony. Do drugiego rysunku otrzymałam dokładne wytyczne, bo będą dwa. Druga z pewnością typowo męska i nie mam pojęcia czy jedno z drugim można powiesić obok siebie, ale zaryzykuję to w końcu jego pokój.

To co narysowałam w kolejnych etapach wygląda następująco. Jako wzór wykorzystałam rysunek z sieci, to ten kolorowy.

Szkic wykonałam ołówkiem.

A tutaj oprawiony w ramce.

Drugi rysunek będzie o tematyce militarnej, jednak zabiorę się za niego chyba dopiero po świętach, teraz trzeba pomyśleć o dekoracjach domu, by wprowadzić świąteczny nastrój. Uwielbiam ten okres przygotowań.

Zioła i trawy, czy przetrwają zimę?

Jesień taka jak dzisiejszego dnia jest dla mnie wspaniała. 

Słońce świeci i wreszcie nie pada, aż chce się wyjść na dwór. Trzeba przygotować ogród na zimę, która z każdym dniem jest już coraz bliżej. Niedługo zaczną się przymrozki, które oznaczają koniec dla części roślin z mojego ogródka. Zastanawiam się co zrobić z ziołami a także skrzyniami z balkonu. W tym roku miałam na balkonie trochę traw w skrzyniach. 

Nie wiem jak je zabezpieczyć przed chłodami. Zastanawiam się czy w ogóle jest dl nich ratunek, czy są w stanie przezimować i czy mogę coś dla nich zrobić aby im pomóc przetrwać. Niestety nie byłam przezorna i nie zapisałam sobie jakie to gatunki. Myślę, że całych donic nie będę nigdzie wstawiała, bo nawet nie mam zbytnio gdzie. Chyba pozostaje jedynie okrycie i czekanie na rezultaty tych zabiegów do wiosny. Podobne dylematy mam co do mojego doniczkowo – skrzyniowego ogródka ziołowego. 

W ubiegłym roku udało mi się przezimować doniczkę z rozmarynem na parapecie kuchennym. Jedynym problemem był biały nalot na gałązkach, ale okazało się że rozmaryn tak reaguje na nadmierne podlewanie. Po ograniczeniu ilości wody problem całkowicie ustąpił i roślinka przetrwała. Miałam nawet z niej sporą ilość zioła do przyprawiania i dekorowania potraw. Przez okres wiosenno – letni mój rozmaryn się zregenerował i wypuścił ładne pędy, w tym sezonie również chcę powtórzyć ubiegłoroczny rytuał. Podobne liść laurowy posadziłam w oddzielnej donicy i chcę go schować do domu przed nadejściem przymrozków, ale co z całą resztą? Zastanawiam się co z cząbrem górskim, ładnie mi rośnie w skrzyneczce, ale chyba podzieli los tymianku i pozostanie po nim jedynie zdjęcie. Czy okrywanie tych ziół ma w ogóle jakiś sens? No i przede wszystkim jak to fachowo zrobić? Nie jestem zwolenniczką włóknin i tym podobnych wynalazków ze sklepów ogrodniczych, preferuję raczej bardziej naturalne materiały. Myślę, że skorzystam z iglastych gałązek oraz liści z ogrodu. Zobaczymy na wiosnę co z tego wyniknie. Wszystkim ogrodnikom, tym doświadczonym jak i tym mniej zorientowanym jak ja, życzę dużo zadowolenia z jesiennych prac.

Nowe życie kresła

Krzesło z sieciówki, pozostała trójka miała nieco więcej szczęścia. Ten biedaczek najpierw dostał cios brzeszczotem w siedzisko a później farby i tynki zrobiły swoje.

Nie jest to dzieło sztuki ani pokaz kunsztu tapicerskiego, jednak zostało uratowane. Pierwszy etap to czyszczenie, szlifowanie, woskowanie i polerowanie. Na siedzisko wykorzystałam resztkę gąbki tapicerskiej, fizelinę i lniany worek wojskowy. Założenie było takie, by wykorzystać resztki i to co pod ręką w domu. Krzesło z piwnicy trafiło na poddasze syna.

po kaszubsku

Już od jakiegoś czasu podobają mi się wszystkie folklorystyczne dodatki (zwłaszcza te materiałowe) do domu. Poduszki i zazdroski z haftami o serwetach już nawet nie wspomnę. Mieszkam na Kaszubach wiec te motywy oczywiście najbardziej przypadły mi do gustu. Wyszperałam stare i zapomniane wzory, z których kiedyś korzystała moja mama i wybrałam coś dla siebie. Moja pierwsza kaszubska serwetka rozpoczęta.

środek

malutki recykling

Wprawdzie rok szkolny już dawno się rozpoczął i szkolna oraz przedszkolna maszyna ruszyła to jeszcze czasami czegoś tam brakuje. Z tego to własnie powodu powstał woreczek na strój do rytmiki. Jest wprawdzie mały, ale właścicielka a co za tym idzie także jej strój także są jeszcze mali. Oto on, powstał z pleców starej bluzki i kawałka bardzo taniej tkaniny z IKEA.

Jak już udało mi się uruchomić maszynę do szycia, porozkładać te kabelki, ponawlekać igły to jeszcze udało mi się doprowadzić spodnie córki do stanu używalności. Kupiłam jakiś czas temu bardzo okazyjnie, mało zniszczone dżinsy w lumpeksie. Jednak po przymiarce okazały się biodrówkami. Zupełnie nie nadawały się do noszenia przez moje dziecko. Ciągle odkryte plecy, a w punktach krytycznych nawet pośladki. Jednym słowem bardzo niewygodne. Wszyłam górną część od rajstopek, które były już zbyt krótkie.

Z reszty tych rajstopek powstały dwie długie skarpetki lub podkolanówki jak kto woli.

Za tydzień Wielkanoc

Pogoda szaleje, za oknem w ciągu jednego dnia potrafi padać deszcz, śnieg, grad i szaleć porwisty wiatr, po czym po chwili wychodzi piękne słońce i rozgrzewa wszystko wokół. Słońce zachęca do wyjścia na dwór i zajęcia się ogrodem, niestety to dzisiaj niemożliwe, bo już po kilku minutach następuje zmiana pogody i trzeba uciekać przed wszelkiego rodzaju opadami. Trudno ogród musi poczekać, może w przyszłym tygodniu – chociaż nie wiem czy przedświąteczne przygotowania na to pozwolą. Powoli przygotowuję się do Wielkanocy, zaczęłam od małego stroika na stół i od razu zrobiło się wiosennie i weselej, pomyśleć że to tylko kilka kwiatków, gałązek i mchu. 

Pozdrawiam i życzę miłych spotkań z Panią Wiosną, a ja biegnę dalej postarać się tej wiosny, zaprosić jeszcze więcej do domu. 

Jeż

Pierwotnie miał to być dywanik do łazienki.

Sposób wykonania znalazłam tutaj. Ochoczo zabrałam się do pracy. Najpierw mały przegląd szaf z ubraniami, zwłaszcza tej mężusia, bo on używa najwięcej bawełnianych koszulek. Mozolne wycinanie paseczków, a potem już tylko supełki. W trakcie robienia tych supełków córcia nazwała dywanik jeżem i tak narodził się pomysł. Jeszcze jedna koszulka męża została poddana obróbce i mamy Pana Jeża.

Problem pojawił się z wypełnieniem. Początkowo zaczęłam go napychać pozostałymi paseczkami, ale zwierz zrobił się strasznie ciężki. Wypełnienie z poduszki okazało się znacznie lepsze, przede wszystkim lżejsze oraz milsze.